Van Tobameer naar Bukittinggi

Rustig aan de spullen ordenen en vast inpakken. We maken er een rustige dag van.vanmiddag gaan we om half vijf in de bus voor een tocht van 15 uur naar Bukittinggi grrrr.
We lunchen licht met wat yoghurt. Om half drie nemen we de boot en we stappen om half vier af in Parapat. Dan begint het grote wachten, want de travelagent zegt dat bus pas om vijf uur gaat en hij ons om half vijf naar het busstation brengt. Dat doet hij inderdaad. Daar blijkt de bus een uur vertraging te hebben, daowrdt uiteindelijk anderhalf uur. Het busstation is een groot plein waar zeker 100 bussen kunnen staan. Er staat niets. Behalve de travelagent is er niets waaruit je kan afleiden dat dit een busstation is. Er is een half marktje, jongens hebben een volleybalveldje gemaakt en verder is het leeg. Ik probeer nog kussentjes te scoren maar dat lukt helaas niet. Als de bus eindelijk komt is het weliswaar een touringcar, maar daar is ook alles mee gezegd. We hebben twee stoelen net achter het midden, het is freezing koud van de airco. De Indonesiërs zitten met ijsmutsen dassen wintersportjassen aan in de bus. Ik heb er gelukkig op gerekend en extra kleding inde handbagage. Twee schotten die gelijk met ons instappen duidelijk niet en zijn zeer luchtig gekleed. We rijden nog geen 20 minuten en we stoppen bij een wegrestaurant. Het is inmiddels donker en de moslims mogen nu weer eten. Er gaat gejuich op bij onze medepassagiers. Wij begrijpen het eerst niet maar het wordt ons later duidelijk. Het humeur is niet optimaal, dat is wel te begrijpen. Weer terug in de bus is de beenruimte genoeg en ookmderugleuning kan flink naar achteren. Maar de stoel is van zeer slechte kwaliteit. Schokbrekers of vering hebben ze hier niet van gehoord en de weg is een grote hobbel. Ik pak een slaappil en af en aan kom ik slapend de uren door. Dat kan ik van Martin niet zeggen, die heeft de hele rit min of meer bewust meegemaakt en een bustrauma opgelopen. Gelukkig kunnen we er later weer om lachen. Tja het waren de beste stoelen die beschikbaar waren maar toch dit hadden we anders moeten regelen.